دوست خوبم،سلام:

از اینکه به این وبلاگ سرزدی ممنونیم،

اما  ما از این وبلاگ اسباب کشی کرده و به سایت

جدیدمون نقل مکان کردیم.

خوش حال میشیم تو هم به ما ملحق بشی.

منتظرت هستیما، همین الآن بیا تا یادت نرفته...

به جمع سربازان گمنام بپیوندید، تا لذت حقیقی

را بچشید...

آدرس سایت جدید سربازان گمنام:

sarbazegomnam313.vcp.ir

پایگاه جامع

فرهنگی، عقیدتی و سیاسی

سربازان گمنام

روزی طلبه ای سر کلاس درس سؤالی کرد. این

طلبه چون قبلاً نیاز شخصی خود را با آیت الله

العظمی بروجردی در میان نهاده بود ایشان تصور

کرده بود، این بار نیز همان درخواست قبلی را

مطرح کرده است.

در جواب او گفت بعد از اینکه درس تمام شد بیا

منزل تا مشکلت را حل کنم. یکی از آقایان گفت

آقا ایشان اشکال درسی دارد. آیت الله العظمی

بروجردی دید قدری شأن و مرتبه ی این طلبه

کاسته شد. آقای بروجردی بعد از اینکه فهمید

طلبه سؤال علمی داشته است خیلی پریشان شد.

 می گفت چرا گوش من این قدر سنگین است که

مطلب را درست تشخیص نمی دهم. بعد از اتمام

درس طرف کفش کَن نرفت به داخل جمعیت رفت

طلبه را دید خم شد و دست او را بوسید.

ایشان این حرکت را فقط به دلیل اینکه گوششان

سنگین بوده انجام دادند نه اینکه عمداّ آن طلبه

را آزرده باشد.

 گاه گاهی که زود عصبانی می شد نذر می کرد تا

یک سال روزه بگیرد، خدا بر ما منت نهاد و چنین

استادی را درک کردیم.

خاطرات آیت الله خزعلی

جز سر کوی تو ای دوست ندارم جایی

در سرم نیست، بجز خاک درت سودایی

بر در میکده و بتکده و مسجد و دیر

سجده آرم که تو شاید، نظری بنمایی

مشکلی حل نشد از مدرسه و صحبت شیخ

غمزه ای تا گره از مشکل ما بگشایی

این همه ما و منی، صوفی درویش نمود

جلوه ای تا من و ما را ز دلم بزدایی

نیستم، نیست، که هستی همه در نیستی است

هیچم و هیچ که در هیچ نظرفرمایی

پی هرکس شدم، از اهل دل و حال و طرب

نشنیدم طرب از شاهد بزم آرایی

عاکف درگه آن پرده نشینم، شب و روز

  تا به یک غمزه او، قطره شود دریایی    

شعر از امام خمینی رحمة الله علیه

آیا میدانی نشانه ی زنده شدن قلب چیست؟

نشانه اش اینست که پروردگار خوف خودش را در دل شما می اندازد. شما را متوجه خودش می کند. چراغی در قلب شما روشن می کند. در خطبه ی نهج البلاغه مرحوم ملا فتح اللا رحمة الله علیه "ظهر" را با "ظ" نوشته است؟ خیر! "زهر" با "ز" صحیح است. یعنی پروردگار چراغ را در قلب او متلالأ می کند. چطور شده است که ما از تمام از تمام این قضایا محروم مانده ایم؟ خرابیم خراب! آیا تا به حال شده است که در سیر الی الله، پروردگار به شما هشدار بدهد؟ خطاب برسد که آگاه باش! مواظب باش!

راه رسیدن به یقین و ایمان اشرابی

حضرت می فرماید: "اذا اراد الله بعبد خیراً فتح له قفل قلبه و جعل فیه الیقین و الصدق". یعنی اگر پروردگار برای بنده ای خیر بخواهد؛ کلید قلب او را می گشاید و در قلب او یقین و صدق قرار می دهد.

مرحوم حضرت آیت الله حق شناس رحمة الله علیه

پیامبر خدا(ص)در یکی از خطبه های خود چنین فرموده اند:

ای مردم!مرگ را بسیار یاد کنید،چرا که اگر در زمان فقر از آن یاد کنید،روزی شما وسیع می شود و اگر در هنگام بی نیازی آن را یاد کنید،بی نیازی را برای شما ناخوش نشان می دهد.
مرگ آرزوها را از بین می برد و گذشت شبها،لحظه ی مرگ را می رساند.بنده همیشه بین دو روز زندگی می کند،روزی که دیگر گذشته است و برای آن کارهای وی را حساب کرده اند،و روزی که در پیش است و هنوز نیامده است و شاید هم که انسان به آن نرسد.
بنده در لحظه ی جدایی جان از بدن و داخل شدن در گور،سزای کارهای خود را و بی ارزشی ثروتی را که باقی گذاشته است می بیند.
ای مردم!
فرج،در قناعت ورزیدن و راضی شدن به میانه روی است،و آسایش نیز در پرهیزکاری است و هر کاری پاداشی دارد و هر آینده ای هم نزدیک است.

آیا صدای آن منادی دهنده را شنیده‌اید که بارها و بارها ما را به یاد مرگ انداخته که ‌ای انسان روزی طعم مرگ را خواهی چشید؟ ای انسان سفر طولانی پیش رو داری؟ یقین داریم که روزی داستان زندگی ما به سر خواهید رسید اما دلیل این همه بی تفاوتی را چه باید دانست؟

سلام و خسته نباشید.
من حدود هفت یا هشت ماه پیش دچار خودارضایی شدم و به شدت پشیمان شدم و توبه کردم ولی بلافاصله دو سه روز بعد نیز ان کار را انجام دادم ولی باز توبه کردم و با خود عهد بستم که دیگر این کار را انجام ندهم ولی پس از دو سه ماه دوباره...
آیا عرق من نجس بوده وباید کتانی و لباس ها و ... را آب بگیرم؟
آیا خداوند مرا با این همه توبه شکنی می بخشد ؟ راهی وجود دارد که این گناه کبیره از بین رود؟
کمکم کنید .
راه حلی برای مقابله با این مشکل دارید؟ لطفا بگویید.ممنون

 به یاد داشته باشید که:

به تمامی سؤالات دینی و اعتقادی شما در این وبلاگ پاسخ خواهیم داد

پاسخ این در ادامه مطلب...

کبریای توبــه را بشکن پشیمانی بس است

از جواهر خانه ی خالی نگهبانی بس است

ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین

آبرو داری کــن ای زاهد! مسلمانی بس است

خلـق دل سنگ اند و من آیینه با خود می برم

بشکنیدم دوستان! دشنام پنهانی بس است

یوسف از تعـبیر خــواب مصـــریان دل ســـرد شد

هفتصد سال است می بارد! فراوانی بس است

نسل پشت نسل تنها امتحان پس می دهیم

دیگر انسانـــی نخواهد بود قربانــی بس است

بـــر سر خوان تـــو تنــــها کــــفر نعمت مــــی کنیــم

سفره ات را جمع کن ای عشق! مهمانی بس است